ANOREKSJA I BULIMIA - czyli znikające ciała 1

ANOREKSJA I BULIMIA – czyli znikające ciała

Anoreksja i bulimia to choroby o których w dzisiejszych czasach dużo wiemy. Zapadają na nie głównie kobiety, jednakże można zauważyć coraz większy procent zachorowań wśród mężczyzn. Trudno jest określić, ile osób cierpi na te zaburzenia, ponieważ chorzy niechętnie sięgają po profesjonalną pomoc. W przypadku anoreksji zaprzeczają problemowi i nie widzą potrzeby leczenia się, natomiast w przypadku bulimii, mimo że widzą problem, to nie chcą zgłaszać się po pomoc.

Choroby te są następstwem zaburzeń odżywiania pojawiających się najczęściej w okresie od 11 do 22 roku życia i trwają we wczesnej dorosłości (do 35 roku życia).

Anoreksja – jadłowstręt to choroba o podłożu psychicznym. Osoby chore dążą do utraty masy ciała, więc chorobie towarzyszą rygorystyczne diety wręcz głodówki. Z kolei bulimia to nawracające epizody przejadania się dużymi ilościami pokarmu co najmniej 2 razy w tygodniu w przeciągu 3 miesięcy, uporczywa koncentracja na jedzeniu i silne pragnienie, poczucie przymusu jedzenia (wilczy głód). Podstawy chorób są takie same, to brak akceptacji ciała i strach przed przytyciem.

Anoreksja jest jedną z najbardziej śmiertelnych chorób, w wielu przypadkach organizm jest wyniszczony w tak dużym stopniu, że choremu nie można pomóc.

Jadłowstręt wiąże się z wiekiem dorastania, kiedy ciało dojrzewa, nabiera kształtów. Jest ucieczką przed dorosłością i wyrazem lęku, nie tylko w sferze zmian fizycznych, ale także zwiększającej się odpowiedzialności oraz presji związanej z podejmowaniem dojrzałych decyzji. Naukowcy stworzyli schemat osobowości anorektycznej. Jest to osoba inteligentna i perfekcyjna. Dąży do bycia idealną w każdej sferze swojego życia, stara się być najlepsza w czym tylko się da, niezależnie czy będzie chodziło tu o świadectwo z czerwonym paskiem, czy też porządek w mieszkaniu. Anorektyczki są uparte i ambitne, muszą osiągnąć to co założą, przedkładając swoje zdrowie, a nawet życie dla celu, czyli perfekcyjnego według niej ciała. Anorektykom towarzyszy niska samoocena, chłód emocjonalny, brak zaufania do otoczenia. Do anoreksji prowadzi także brak miłości, uwagi i akceptacji ze strony rodziny.

Aż 50 % osób cierpiących wcześniej na jadłowstręt dotyka bulimia. Bulimiczki wcześniej tak jak anorektyczki ćwiczą i prowadzą diety, po czy łamią wyznaczone sobie zasady i jedzą bardzo dużo – nawet do 30 000 kcal (dzienne zapotrzebowanie osoby zdrowej to ok. 2000 kcal w zależności od wieku i płci) po czym zmuszają się do wymiotów.

Osoba dotknięta bulimią zazwyczaj przeżywa jakiś problem z którym sobie nie radzi. Rytuał objadania najczęściej poprzedzony jest porażką. Bulimia – w wypadku osoby, która prowokuje wymioty – może być rozpoznana po: przebarwieniach na zębach (szkliwo niszczone przez kwasy żołądkowe), ranach, bliznach i zgrubieniach na dłoniach, opuchniętej twarzy, powiększonych śliniankach, suchej skórze, bólu gardła, uczuciu pieczenia w gardle, zaparciach, nieregularnych miesiączkach lub ich braku. Niektóre z tych objawów łatwiej, inne trudniej zauważyć. Czasami chorzy na bulimię zgłaszają się do lekarza po 5 latach choroby i w tym czasie potrafią ukryć bulimię nawet przed najbliższymi.

Skutkiem anoreksji oprócz drastycznego spadku wagi, są także różne zmiany fizyczne. Obniża się poziom hormonów tarczycy, pojawia hipotermia, zmniejsza się częstotliwość oddechu. Największym problemem jest brak minerałów potrzebnych do funkcjonowania układu krwionośnego, czyli: potasu, magnezu, wapnia i fosforanów. Podczas choroby zmniejsza się masa mięśnia sercowego, obniża się przepływ krwi oraz ciśnienie staję się niższe co powoduje omdlenia. Podstawową komplikacją jest anemia, spowodowana brakiem witaminy B12. Dochodzi również do zmian dermatologicznych, łamią się paznokcie, wypadają włosy. Skóra staje się mniej elastyczna i sucha. Choroba wpływa na psychikę, w początkowej fazie daje choremu poczucie euforii, kontroli. Następnie wraz z wyniszczaniem organizmu przychodzi apatia, postępuje to do tego stopnia, że pojawiają się myśli i próby samobójcze. Szacuję się, że połowa chorych, popełniła samobójstwo.

Skutkiem bulimii są zaburzenia pracy serca takie jak niewydolność czy palpitacje. W dalszym etapie postępującej bulimii pojawiają się opuchnięcia nóg – w momencie kiedy w organizmie gromadzi się zbyt dużo wody. Częste wymioty powodują choroby zębów i jamy ustnej – kwasy żołądkowe znajdując się w obrębie jamy ustnej niekorzystnie na nią działają. Wymioty mogą spowodować pęknięcie przełyku czy żołądka, co prowadzi do śmierci, bądź wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej.

Warto wiedzieć więcej, warto zareagować, jeśli w naszym otoczeniu, zauważymy osobę cierpiącą na zaburzenia odżywiania. To nasza reakcja, może zatrzymać chorobę, dzięki czemu szanse na szybsze i całkowite wyjście z niej wzrosną. Musimy pamiętać, że chory potrzebuje ogromnego wsparcia oraz fachowej pomocy. Nie będzie chciał przyznać się do swojej choroby, będzie nas przekonywał o swoim zdrowiu. Nie wolno nam uwierzyć, gdyż spowoduje to tylko pogłębienie się zaburzeń u chorych. Anoreksja nie jest kontrolą, a bulimia nie jest wybawieniem. Nigdy nie dadzą o sobie zapomnieć, zostawią po sobie spustoszenie, na całe życie.

Paulina Pupek ucz. kl. III b LO w Chorzelach